Metoda IBITA BOBATH

Jest to technika wykorzystania naturalnego ruchu w rehabilitacji. Stosowana jest zarówno przy leczeniu dzieci, jak i dorosłych chorych na porażenie mózgowe. Metoda Ibita Bobath została wymyślona, zaprojektowana i opisana pierwszy raz w 1948 roku przez jej autorkę, od której nazwiska wywodzi się obecnie nazwa tej techniki.

Berta Bobath oraz jej mąż – Karl, nie tylko zaprojektowali tę metodę, ale również z czasem też ulepszyli. Celem stosowania tej techniki rehabilitacji jest poprawne uczenie motoryki dla efektywnej kontroli ruchowej ciała. Ruch jest niezwykle istotnym aspektem funkcjonowania człowieka w środowisku, zarówno społecznym, jak i fizycznym. Dlatego też zrozumienie jego istoty ma ogromne znaczenie w leczeniu ludzi z ograniczonymi możliwościami motorycznymi.

Twórcy Metody Ibita Bobath odkryli, że ich terapia wykazuje się największą skutecznością w możliwie jak najkrótszym czasie po uszkodzeniu układu nerwowego. Idea stosowania tej terapii wymaga możliwie szybkiego włączenia do zespołu terapeutycznego rodziny pacjenta, logopedy, ergoterapeuty, a także psychologa.

Zobacz też czym jest Stymulacja Bazalna

Główne zasady zastosowania techniki Ibita Bobath to przede wszystkim:

• Usprawnienie i normalizacja napięcia mięśniowego, do czego wykorzystuje się nacisk, ciąg, obciążanie, opór, a także zatrzymywanie ruchu na określonym jego etapie. W tym celu zmusza się organizm do utrzymania go w jednej, konkretnej pozycji przez dany czas.
• Stosuje się zatrzymywanie i uniemożliwianie nieodpowiedniego reagowania na pewne bodźce.
• Wykorzystuje się punkty kluczowe, czyli głowę, szyję, obręcz barkową i miedniczną do wywoływania ruchów najbardziej zbliżonych do prawidłowych.
• Wszystkie zasady stopniowo utrwala się podczas ich wykonywania w codziennych czynnościach, które wymagają ruchu.

Dlatego też w naszej pracy wykorzystujemy tę technikę, rozumiejąc tym samym, że poprawna motoryka ciała wpływa tak samo na rozwój fizyczny, jak i psychiczny człowieka.