Czym jest metoda Vojty:

U podstaw rehabilitacji metodą Vojty leżą procesy, które można przyporządkować trzem obszarom wiedzy z zakresu neurokinezjologii:

•Rozwój motoryczny dziecka w 1. Roku życia zwłaszcza ontogeneza posturalna

•Diagnostyka, przede wszystkim wczesna diagnostyka do ukończenia przez dziecko 3 miesiąca.

•Terapia, głównie wczesna terapia w ciągu pierwszych 6 miesięcy życia dziecka.

Terapeutyczne zastosowanie odruchowej lokomocji pozwala na ponowne – przynajmniej częściowe – przywrócenie elementarnych wzorców ruchu u pacjentów z zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego i narządu ruchu, czyli odzyskanie ich dostępności. „Odruch” w sensie odruchowej lokomocji nie odnosi się do rodzaju regulacji neuronalnej, ale raczej do terapeutycznie stosowanych bodźców zewnętrznych i ich wcześniej określonych i zawsze identycznych, „automatycznie” występujących reakcji ruchowych.

 W Terapii Vojty terapeuta wywiera ukierunkowany ucisk na określone strefy ciała u pacjenta znajdującego się w pozycji na brzuchu, na wznak lub na boku. U każdego – niezależnie od wieku – bodźce takie prowadzą automatycznie i mimowolnie, tj. bez aktywnej woli współpracy ze strony zainteresowanej osoby, do dwóch kompleksów ruchowych:

Odruchowe pełzanie w pozycji leżącej na brzuchu oraz odruchowe przewracanie się z pozycji leżącej na plecach i na boku. Odruchowe pełzanie prowadzi do pewnego rodzaju ruchu pełzającego, natomiast odruchowe rolowanie rozpoczyna się od pozycji leżącej na wznak, a poprzez pozycję leżącą na boku przechodzi w tzw. chód czworonożny.

Jak wygląda terapia tą metodą: 

U osób dorosłych i dzieci z nabytymi dysfunkcjami utrudniającymi regulację ruchu w układzie nerwowym obwodowym i ośrodkowym, Terapię Vojty można stosować nawet w ostrej fazie choroby, czyli bardzo wcześnie, jak również w późniejszej rehabilitacji.

Terapia Vojty ma na celu odnowienie dostępu do wcześniej zdrowych wzorców ruchu w celu zapobiegania następstwom, takim jak ból lub ograniczenie funkcji i siły.

Nadrzędnym celem Terapii Vojty jest odbudowa codziennych kompetencji pacjenta. Oznacza to, że leczenie umożliwi pacjentowi ponowne zaangażowanie się, najlepiej jak potrafi, we wszystkie czynności związane z rodziną, szkołą, pracą, czasem wolnym i tym podobne, zgodnie z jego potrzebami.

Terapeutycznie pożądany stan aktywacji często objawia się podczas leczenia noworodków płaczem. To, co zrozumiałe, prowadzi do zaniepokojenia rodziców i sprawia, że zakładają, że to „rani” ich dziecko. Jednak w tym wieku płacz jest ważnym i właściwym środkiem wyrazu dla małych pacjentów, którzy w ten sposób reagują na nietypową aktywację. Z reguły po krótkim okresie oswajania płacz nie jest już tak intensywny, a w przerwach od ćwiczeń i po terapii noworodek natychmiast się uspokaja. U starszych dzieci, które potrafią wyrażać się w mowie, płacz już nie występuje.

Wskazania:

Szeroki zakres działania Terapii Vojty przynosi korzyści pacjentom w każdym wieku, cierpiącym na różne schorzenia, m.in.

•porażenie mózgowe

•skolioza kręgosłupa

•dysplazja i zwichnięcie stawu biodrowego

Nawet w przypadku ciężkich zaburzeń ruchu mózgowego występuje wyraźnie pozytywny wpływ i korzystna zmiana w mechanizmach wyprostnych lub funkcjach podporowych i zdolności komunikowania się. Terapia Vojty może być stosowana jako standardowa terapia w fizjoterapii przy niemal wszystkich zaburzeniach ruchu oraz przy licznych schorzeniach, np.:

•zaburzenia koordynacji centralnej w okresie niemowlęcym

•zaburzenia ruchu wynikające z uszkodzenia centralnego układu nerwowego (m.in. porażenie mózgowe, udar, stwardnienie rozsiane)

•porażenie obwodowe rąk i nóg (np. niedowład splotów, rozszczep kręgosłupa, paraplegia itp.)

•różne miopatie

•dolegliwości i zaburzenia funkcji w obrębie kręgosłupa m.in. skrzywienie kręgosłupa (skolioza)

•istotne schorzenia ortopedyczne/traumatologiczne barków i ramion, bioder i nóg

•współleczenie wad rozwojowych stawu biodrowego (dysplazja lub zwichnięcie stawu biodrowego)

•problemy z oddychaniem, połykaniem i żuciem